اگر شما والدین حداقل دو فرزند هستید، ممکن است شما نیز با چالش اتاق مشترک نوزاد و کودک مواجه شده باشید. در حالی که تغییر از یک اتاق خواب انفرادی، به یک اتاق مشترک بین کودک با نوزاد جدید ممکن است در ابتدا برای کودک شما سخت باشد؛ اما بسیاری از خواهر و برادرهای بزرگتر در نهایت از شریک شدن اتاق با بچه‌های کوچکتر لذت می‌برند. در واقع، وقتی یک اتاق مشترک بین کودک نوپا و نوزاد شما است، این احتمال وجود دارد که سریع‌تر با هم ارتباط برقرار کنند؛ همچنین کودک نوپای شما درس‌های ارزشمندی در برقراری ارتباط و همکاری خواهد گرفت. اما چه زمانی باید این اتاق را مشترک کرد؟ و بهترین روشها برای مشترک کردن اتاق نوزاد و کودک چیست؟ در این مقاله به سوالات شما پاسخ خواهیم داد.
چه زمانی کودک نوپا و نوزاد من می توانند شروع به اشتراک در یک اتاق کنند؟
درست است که گفتیم مشترک بودن اتاق نوزاد با کودک کار درستی است اما باید به آرامی و طبق روش خود انجام شود. دقت کنید که باید صبر کنید تا نوزادتان به سن 6 ماهگی برسد. قبل از آن، در صورت امکان، گهواره یا تخت نوزاد خود را در اتاق خود نگه دارید. توصیه می‌شود که برای کمک به جلوگیری از سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) در شش ماه اول نوزادتان را در اتاق خود نگه‌دارید. در ماه‌های اولیه، قرار دادن تخت نوزاد در اتاق شما می‌تواند شیردهی نیمه‌شب را سریع‌تر و آسان‌تر کند. فرزند بزرگتر شما نیز زمان بیشتری برای عادت به تقسیم زندگی خود با جدیدترین عضو خانواده خواهد داشت.
ممکن است زمانی که می‌خواهید کودک در طول شب بیشتر بخوابد یا حداقل خواب طولانی‌تری در هر زمان از روز داشته باشد، از اشتراک اتاق خواب بچه‌ها دوری کنید. به این ترتیب، احتمال کمتری وجود دارد که مجبور شوید دو کودک را زمانی که یکی از فرزندان شما از خواب بیدار می‌شود آرام کنید. در طول آن شش یا چند ماه اول، با خواهر یا برادر کودک نوپایتان به شیوه‌های مثبت صحبت کنید تا وقتی هم اتاقی جدیدش به خانه می‌آید، منتظر اتفاق خوبی باشد.
نکاتی برای اتاق مشترک نوزاد و کودک
زمانی که یک نوزاد و یک خواهر یا برادر بزرگتر در یک اتاق مشترک باشند، چالش‌هایی پیش خواهد آمد. یکی از مهمترین آنها مشکلات خواب آرام یا محافظت از کودکان است؛ مثلاً اسباب‌بازی‌هایی که کودک شما با آن بازی می‌کند یا پتوی کوچکی که نوزادتان به رختخواب می‌برد، اگر روی نوزاد شما بیافتد، برای او بی‌خطر نیست. به این فکر کنید که دو کودک در سنین مختلف، در مراحل مختلف، با روال، خلق و خوی و نیازهای خاص در کنار هم قرار می‌گیرند. در اینجا توصیه‌هایی برای قبل از مشترک کردن اتاقها قبل از انتقال نوزاد وجود دارد:
فعلاً کودک نوپای خود را در گهواره‌اش نگه دارید؛ البته اگر هنوز شروع به بالا رفتن از آن نکرده است. زمانی که قد کودک شما بیشتر از 35 اینچ است، یا زمانی که ریل کناری تخت نوزاد کمتر از سه چهارم قد او (تقریباً در وسط سینه) است، او را به تخت کودک بزرگ منتقل کنید. اگر کوچولوی شما آنقدر قد بلند نیست و کنجکاو نیست که از گهواره خود فرار کند؛ پس توصیه می‌شود انتقال به تخت کودک بزرگ را تا حد امکان به سن 3 سالگی موکول کنید.
اگر فکر می‌کنید کودک نوپایتان به حریم خصوصی نیاز دارد، کودک و نوزادتان را در دو طرف اتاق قرار دهید. اما اگر کودک و نوزاد شما در یک اتاق کوچک مشترک باشند، نیازی به جداکننده یا صفحه نمایش اتاق نیست. بیشتر بچه‌ها دوست دارند همدیگر را ببینند.
اگر می‌توانید ساعت‌های خوابش را جدا از هم تنظیم کنید. اگر نوزاد شما ساعت 7 شب وقت خوابش می‌شود، زمان خواب کودک بزرگتر را به تأخیر بیندازید و او را در ساعت 7:30 بعد از ظهر بخوابانید. او با کمی بیشتر بیدار ماندن و گذراندن وقت اضافی با شما، از اینکه باعث شده است احساس فرزند بزرگی کند، قدردانی خواهد کرد. او را به همراه لباس خوابش به اتاق دیگری ببرید، حتی اگر اتاق شما باشد و به او اجازه دهید جایی را که می‌خواهد انتخاب کند. به‌عنوان مثال، به او اجازه دهید تصمیم بگیرد که آیا می‌خواهد در تخت شما قصه گوش بدهد یا یک صندلی دنج در اتاق نشیمن.
اسباب بازی‌ها را تمیز کنید. وسایل کوچک‌تری را که ممکن است برای نوزادتان ناامن باشند، مانند ماشین‌های اسباب‌بازی، در سبدها یا سطل‌هایی که فرزند کوچکتر شما نمی‌تواند به داخل آنها دسترسی داشته باشد، قرار دهید و آنها را از اتاق مشترک دور نگه دارید. اتاق را هم برای نوزادان و هم برای کودکان خود امن کنید. اطمینان حاصل کنید که بقیه وسایل اتاق برای هر دو مقاوم است. مبلمان را در صورت لزوم به زمین یا دیوار بچسبانید تا اگر یکی از بچه ها سعی کرد از آن بالا برود یا بلند شود، واژگون نشود.
گهواره یا تخت کودک دیگر را نزدیک هیچ پنجره‌ای قرار ندهید و طناب‌های پرده را بچسبانید تا بچه‌ها نتوانند با گره خوردن به آنها یا کشیدن آن به خود آسیب برسانند. همچنین مراقب سیم‌های برق باشید و پریزها را از دسترسی کودک به آنها محافظت کنید. اگر اتاق بچه‌ها در طبقه بالا است، در صورت امکان در بالای پله‌ها یک محافظ برای جلوگیری از پایین آمدن از پله‌ها و سرگردانی‌های شبانه داشته باشید.
فضاهای بازی جداگانه‌ای ایجاد کنید. اسباب بازی‌هایی که برای کودک شما در حالی که بیدار است و از رختخواب بیرون می‌آید خطری ندارند می‌توانند تا زمانی که به طور کامل از گهواره خارج شوند در اتاق بمانند - مانند بلوک‌ها، جغجغه‌ها و حتی حیوانات عروسکی. وسایل کودک نوپاتان را در جعبه نگهداری کنید که فقط او بتواند به آن دسترسی داشته باشد. اسباب‌بازی‌های نوزاد را در قفسه‌های پایین‌تر یا در ظرف‌هایی در زیر گهواره قرار دهید تا وقتی شروع به خزیدن کرد، به راحتی آنها را بگیرد.
چگونه کودک نوپای خود را برای اشتراک در یک اتاق آماده کنید و انتقال را به آرامی انجام دهید؟
یکی از راه‌هایی که می‌توانید برنامه اتاق مشترک نوزاد و کودک را با موفقیت انجام دهید، این است که به کودک خود فرصت دهید ابتدا به این ایده عادت کند و به او بگویید چه چیزی در راه است تا سورپرایز نشود. در اینجا چند نکته وجود دارد که می‌تواند کودک شما را برای اینکار آماده کند:
با او صحبت کنید.
ممکن است کودک شما بسیار هیجان زده باشد که با خواهر و برادر جدیدش در اتاقی شریک شود. اما بازی کردن با او ضرری ندارد تا او را بیشتر به این ایده سوق دهید. به او بگویید که بچه بزرگ می‌شود و می‌تواند چه بازی‌هایی با اسباب بازی‌ها برای نوزاد انجام دهد یا شکلک‌های خنده دار از خود درآورید.
با او در مورد دکوراسیون اتاق مشورت کنید.
نظر کودک خود را در مورد اینکه چه کاغذهای رنگی یا ظروف اسباب بازی تهیه کنید یا چه چیزهایی باید روی دیوارها قرار دهید بپرسید. نوزاد شما اهمیتی نخواهد داد، اما کودک احساس می‌کند که کنترل بیشتری بر روی قضیه دارد؛ زیرا به تزئین اتاق خواب مشترک کمک می‌کند.
چند قانون اساسی تعیین کنید.
کودک شما ممکن است وسوسه شود که نوزاد را از گهواره بیرون بیاورد، به او پتو بدهد یا کارهای بالقوه ناایمن دیگری با خواهر یا برادر کوچکترش انجام دهد. به نوزادتان بگویید که بیاید و از شما بخواهد که به جای انجام هر کاری به تنهایی در مراقبت از کودک، از شما کمک بخواهد و این قانون را تکرار کنید. او را در انجام این کار تشویق کنید. هر بار که از شما کمک می‌گیرد، یک برچسب کوچک دریافت می‌کند تا زمانی که به عدد جادویی برسد تا آنها را با چیز خاصی مبادله کند، مانند یک قرار بستنی با شما.
جمع‌بندی
همه والدین فکرشان درگیر اتاق مشترک نوزاد و کودک است. درست است که این قضیه چالش برانگیز است ولی با یادگیری روش درست اینکار می‌توانید به نتایج خوبی برسید. پس از شش ماهگی، هیچ مشکلی در ایجاد اتاق مشترک نوزاد و کودک شما وجود ندارد، مشروط بر اینکه هر دو خوب بخوابند. در واقع، با هم بودن در شب ممکن است روابط فرزندان شما را تقویت کند و حتی احساس راحتی و امنیت آنها را در زمانی که هر دو بزرگتر هستند افزایش دهد. این احتمال وجود دارد که کودک دوست داشته باشد با خواهر و برادر نوزادش در یک اتاق مشترک باشد. بسیاری از بچه‌های بزرگتر شریک شدن را دوست دارند و داشتن هم اتاقی در اتاقشان را جالب می‌دانند. هنگامی که آنها بزرگتر شوند و بتوانند با یکدیگر سرگرم شوند و بازی کنند، متوجه خواهید شد که زندگی شما آرام‌تر خواهد بود.
ارسال نظر