اگر شما فرزندی دارید، حتما با چالش مرتب کردن اتاق روبرو هستید. تمام والدین در تلاش هستند که کودک خود را مسئولیت پذیر بار بیاورند. یکی از مواردی که در این زمینه به آنها کمک می‌کند، همراهی در تمیزکاری و مرتب کردن اتاق کودک است. دادن جایزه به فرزندان برای تمیز کردن اتاقشان می‌تواند راهی مفید برای افزایش انگیزه باشد. برای شروع پاداش می‌توانید چیز کوچکی انتخاب کنید، فرزند شما به روال تمیز کردن عادت می‌کند و احساس مالکیت بیشتری نسبت به کار پیدا میکند. پس از اتمام کار به آنها بگویید کار بزرگی انجام داده‌اند و برای پاداش به آنها امتیاز بدهید. اهمیت مرتب کردن وسایل را به فرزندان خود بیاموزید؛ زیرا وقتی اطراف اتاق بهم ریخته است ممکن است باعث بهم ریختگی ذهنی یا عاطفی شود. بی‌نظمی اثرات منفی بر تمرکز و پردازش اطلاعات دارد. والدین عزیز نگران این موضوع نباشید؛ زیرا با روشهای درست می‌توانید به هدف خود برسید. در این مقاله به روشهای تمیزکاری و مرتب کردن اتاق کودک به همراهی خودش می‌پردازیم.
وقتی فرزندتان اتاقش را تمیز نمی‌کند چه باید کرد؟
معمولا کودک به تمیزکاری و مرتب کردن اتاق خود علاقه نشان نمی‌دهد؛ بنابراین باید برای اینکار از انگیزه و تشویق فرزندتان استفاده کنید. اگر برای تمیز کردن اتاق مشکل دارید، توصیه می‌شود از روشهای مختلف تشویق بهره ببرید. کودک باید بداند که پاداش و تشویق به فرآیند تمیز کردن اتاق بستگی دارد. به خاطر داشته باشید که کودکان روزهای خوب و بد دارند. گاهی اوقات، آنها فقط به این دلیل که خلق و خوی بدی دارند، از انجام اینکار امتناع می‌کنند.
 اتاق اکثر کودکان ممکن است نامرتب باشد. گاهی شما مودبانه از او می‌خواهید که اتاقش را تمیز کند و او این حرف را نادیده میگیرد و باعث ناراحتی شما می‌شود. اگر فرزند شما اینجوری است، شما تنها نیستید. بسیاری از والدین از اینکه اتاق بچه‌هایشان انقدر نامرتب است که نمی‌توانند از آن عبور کنند شکایت دارند. لباس‌های کثیف روی زمین انباشته شده است. اسباب بازی و وسایل در همه جا هست. این امر بسیار خسته‌کننده است.

در مورد اکثر کودکان باید گفت که آنها نمی‌خواهند اینکار را انجام دهند و ترجیح می‌دهند کار دیگری انجام دهند، مانند استفاده از وسایل الکترونیکی یا ارسال پیامک به دوستان خود. برخی از بچه‌ها آنقدر در یک فعالیت خاص غرق می‌شوند که تمیز کاری و مرتب کردن اتاق تنها کاری است که می‌خواهند انجام دهند. به این موضوع از این دیدگاه نگاه کنید، انجام یک کار سرگرم کننده در مقابل کاری که به نظر یک کار طاقت فرسا است، خود شما کدام یک را انتخاب می‌کنید؟


 گاهی این سرباز زدن از انجام اینکار، بخشی از یک جنگ قدرت بزرگتر و مداوم است . اگر چنین است، فرزند شما نه تنها از تمیز کردن اجتناب می‌کند، بلکه در مقابل شما مقاومت می‌کند و چالش اینکه چه کسی قدرتمندتر است، این وسط پیش می‌آید. هرچه بیشتر سعی کنید این بچه را کنترل کنید، او بیشتر عقب می‌نشیند و امتناع می‌کند. سرپیچی آنها باعث می‌شود شما احساس خستگی، عصبانیت و ناامیدی کنید. با خود می‌گویید: "ما سخت کار می‌کنیم تا برای فرزندمان خانه و اتاقی مناسب برای خواب فراهم کنیم. حداقل کاری که آنها می‌توانند انجام دهند این است که فضای مخصوص به خود را تمیز نگهدارند."

ممکن است این امر بسیار آزاردهنده باشد، اما سعی کنید این رفتار را شخصی برداشت نکنید. اکثر بچه‌ها یک مرحله از زندگی را بسیار نامرتب پشت سر می‌گذارند، اما هیچ ربطی به شما ندارد و همه چیز به خود آنها مربوط می‌شود. به‌خصوص اگر مسائل رفتاری چالش برانگیز زیادی با فرزند خود دارید. به هر حال، این بهم ریختگی جزو زندگی آنهاست و اگر آنها می‌خواهند اینطور زندگی کنند، می‌توانید به آنها اجازه دهید این کار را انجام دهند.
چطور فرزندم را به مرتب کردن اتاقش ترغیب کنم؟
در اینجا چهار استراتژی برای موفقیت شما وجود دارد:
به فرزندانتان در شروع اینکار کمک کنید.
ممکن است فرزند شما واقعاً به کمک شما برای شروع نیاز داشته باشد. بسیاری از بچه‌ها، به‌خصوص بچه‌های کوچکتر، عملکرد اجرایی و مهارت‌های سازمان‌دهی خوبی ندارند. آنها ممکن است در شروع کار مشکل داشته باشند. در این موارد، اشکالی ندارد که ١٥ تا ٣٠ دقیقه را در اتاق با کودک خود بگذرانید و مراحل لازم برای تمیز کردن وسایل را به او نشان دهید؛ به‌عنوان مثال، ممکن است به کودک خود بیاموزید که لباس‌های روی زمین را بردارد، تمیزی آنها را بررسی کند و سپس لباس‌ها را در کمد قرار دهد یا برای شستن کنار بگذارد. این مهم است که بچه ها انتظارات شما را بدانند. ما فرض می‌کنیم که آنها می‌دانند چگونه وظایف خاصی را انجام دهند، اما اغلب نمی‌دانند. آنها در ابتدا به کمک  شما نیاز دارند. کمک شما به فرزندتان این امکان را می‌دهد که باعث نشود اتاق را برای او تمیز کنید.

از کودکتان بخواهید هر بار روی یک قسمت از اتاقش تمرکز کند.
آیا اتاق کودک شما یک وضع نامرتب کامل است؟ آیا به سختی می‌توانید در داخل آن قدم بزنید؟ اگر چنین است، اتاق را به ربع تقسیم کنید و از فرزندتان بخواهید هر بار یک چهارم اتاق را مرتب کند. از طرفی دیگر، می‌توانید از آن‌ها بخواهید در یک زمان روی یک مورد تمرکز کنند. مثلاً اول تمام لباس‌ها را بردارید. سپس اسباب‌بازی‌ها و زباله‌ها را بردارید. تقسیم یک کار بزرگ به قطعات کوچکتر برای هر کودکی مفید است. خود را به جای فرزندتان بگذارید و به این فکر کنید که چگونه ممکن است آن را ببیند. آنها ممکن است ندانند از کجا شروع کنند و ممکن است فکر کنند: "وای من هرگز نمی‌توانم این کار را انجام دهم. تلاش کردن چه فایده‌ای دارد؟" بنابراین این کار را برای آنها تجزیه کنید. از آنها بخواهید که به تدریج با مشکل مقابله کنند.

اتاق فرزندتان را برای آنها تمیز نکنید.
اگر فرزند شما به اندازه کافی بزرگ است که خودش اتاقش را تمیز کند، این کار را برای او انجام ندهید. فرزند شما باید خودش اتاق خود را تمیز کند. وارد شدن به قضیه تمیز کردن اتاق کودک توسط شما، در واقع بر علیه شما عمل می‌کند. اینکار به فرزند شما نشان می‌دهد که شما فکر می‌کنید به تنهایی قادر به انجام این کار نیست و اگر به اندازه کافی در مقابل شما مقاومت کنند، تسلیم خواهید شد و این کار را برای آنها انجام خواهید داد. انجام این کار برای آنها همچنین این پیام را ارسال می‌کند که آنها مجبور نیستند آنچه را که می‌گویید انجام دهند و قدرت شما به خطر می‌افتد.
 مطمئناً، انجام آن توسط خودتان ممکن است آسان‌تر به نظر برسد، اما در دراز مدت، تنها به بی‌انگیزگی و بی‌مسئولیتی فرزندتان باقی می‌ماند. قاعده کلی این است که وقتی بچه‌ها در مدرسه ابتدایی هستند، باید بتوانند بیشتر کارهای مربوط به تمیز کردن اتاق‌هایشان را به‌طور مستقل انجام دهند. شما فقط باید آنها را مسئول بار بیاورید.

از پیامدهای مؤثر استفاده کنید.
اگر فرزندتان نتواند اتاقش را تمیز کند، حتما به جای تنبیه از پیامدهای موثر استفاده کنید. اگر فرزندتان نتواند اتاقش را تمیز کند، یک امتیاز را تا زمانی که قسمت خاصی از کار تمیز کردن اتاق کامل شود، به حالت تعلیق درآورید. به‌عنوان مثال، اگر تصمیم گرفتید که امروز همه لباس‌ها باید برداشته شوند، تا زمانی که این کار تمام نشده است، اجازه ندهید از وسایل الکترونیکی استفاده کند. یا اجازه ندهید با دوستانشان بیرون بروند. در هر صورت، پس از برداشتن لباس، آنها امتیازات خود را پس می‌گیرند. بنابراین، طول تنبیه‌ها کاملاً به فرزند شما بستگی دارد. به‌عبارت دیگر، اگر بخواهند لباس‌های خود را بردارند، می‌توانند فورا امتیازات خود را پس بگیرند. انضباط بیشتری لازم نیست.

 
جمع‌بندی
اکثر  اوقات فرزندان شما از همراهی در تمیزکاری و مرتب کردن اتاق خود اجتناب می‌کنند. این مساله بسیار در مسئولیت پذیری آنها در آینده نقش دارد. شما می‌توانید با روشهای استانداردی بدون ایجاد مشکل و دلخوری فرزند خود را به سمت این هدف سوق دهید. وظیفه شما این است که به آنها آموزش دهید، آنها را راهنمایی کنید و محدودیت‌هایی را تعیین کنید. بچه‌ها همیشه بدون توجه به هر اتفاقی انتخاب‌های خود را انجام می‌دهند. تا زمانی که با فرزندان خود دوست هستید، از پاداش و پیامدها برای ایجاد انگیزه در آنها استفاده کنید و آنها را مسئول بدانید، این بهترین کاری است که می‌توانید انجام دهید.