هنگامی که فرزند نوزاد به دنیا می آید، وابستگی آن ها به پدر و مادر بسیار زیاد بوده و برای انجام اکثر فعالیت های خود به والدین خود نیاز دارند. این نیاز ها که باید با کمک والدین صورت گیرد شامل عوض کردن پوشک، شیر دادن به او و یا حتی خواباندن است. حال، برای آن که خانواده ها بتوانند به راحتی و بدون هیچ دغدغه ای به انجام این نوع فعالیت ها بپردازند، بسیاری از پدر و مادرها تصمیم می گیرند تا از یک اتاق مشترک برای خود و نوزاد خود استفاده کنند.
اما مشکل زمانی پیدا می شود که فرزند شما به سن بالاتری رسیده و شما قصد داشته باشید او را به اتاق خودش منتقل کنید. در تمام این مدتی که نوزاد شما در اتاق شما بوده است، میزان وابستگی و نیاز او به شما بسیار بیشتر از حالت عادی شده است و همین امر باعث می شود تا انتقال او به اتاق خودش در سنین بالاتر با مشکلاتی مواجه شود.
اگر شما نیز قصد دارید تا به جداسازی اتاق کودک و یا کودکان خود از اتاق خود بپردازید ولی این امر برای شما دشوار شده است، به هیچ وجه این مقاله را از دست ندهید چرا که در این مقاله قصد داریم تا به بررسی چندین راهکار و راهنما برای جداسازی اتاق کودکان از پدر و مادر بپردازیم.
همچنین، در انتها نیز به بررسی چندین نکته اضافی نیز در این مورد خواهیم پرداخت تا دیگر نگران هیچ نکته ای در مورد این مسیر نداشته باشید.
بهترین سن برای جداسازی اتاق کودکان
بنابرا گفته بسیاری از روانشناسان خبره در این زمینه، معمولاً خوابیدن نوزاد و والدین در یک اتاق مشترک ایراد چندانی ندارد و حتی در ۶ ماه اول زندگی کودک توصیه نیز می شود و می توان تا یک سالگی کودک را در اتاق خود خواباند. حتی بنا بر گفته انجمن کودکان و نوزادان جهان، خوابیدن کودک در یک اتاق مشترک تا زیر یک سالگی باعث می‌شود که احتمال مرگ ناگهانی کودک به حداقل مقدار ممکن برسد. اما پس از آن خواباندن کودک در اتاق مشترک بستگی به بسیاری از عوامل و شرایط دارد.
در مورد آن که بهترین سن جداسازی اتاق کودک از پدر مادر چه زمانی است نمی توان یک عدد دقیق را برای همه کودکان به کار برد چرا که میزان وابستگی و اعتماد کودکان به پدر ها و مادر ها یک مقدار متغیر بوده و بستگی به خود شما و فرزند شما دارد.
به طور کلی، پیشنهاد ما این است که به شرایط و روحیات کودک خود توجه کنید. سعی کنید روحیه استقلال طلبی و قدرت جویی را در او تقویت کنید تا با تنها بودن در اتاق خودش مشکلی نداشته باشد. سپس به مشاهده او بپردازید و هر گاه که احساس کردید زمان آن فرا رسیده است به انجام این کار بپردازید.
البته در این مسیر استثناهایی نیز وجود دارد. به طور مثال، اگر اندازه خانه شما به اندازه کافی نباشد، آن گاه طبیعتا فرایند وابستگی کودک به پدر و مادر بیشتر شده و خب چاره ای هم نیست. یه به عنوان مثال دیگر، اگر خدایی ناکرده فرزند شما دارای نوعی ناتوانی و یا بیماری خاص است، طبیعتا جدا کردن او از اتاق شما کاری دشوار تر خواهد بود.
اثرات جداسازی و یا عدم جداسازی اتاق کودک
به طور کلی، از نظر روانشناسی و کودک شناسی، جدا بودن اتاق کودک از اتاق پدر و مادر دارای اثرات بسیاری بوده که در اینجا به بررسی مهم ترین آن ها می پردازیم:
- کودکانی که تا مدت هایی طولانی با پدر و مادر خود می خوابند نسبت به دیگر افراد استقلال طلبی کمتری داشته و معمولا درون گرا تر می شوند.
- کودکانی که با پدر و مادر خود در یک اتاق می‌خوابند بیشتر دچار مشکلات و اختلالات خواب می شوند چرا که همیشه سعی دارند تا از وجود یکی از والدین در کنار خود مطمئن باشند.
- مهارت اجتماعی و هوش اجتماعی کودکان وابسته به والدین بسیار کمتر از دیگر کودکان و یا حتی کودکان بدون پدر یا مادر است!!
پس همانطور که مشاهده کردید، جدا کردن به موقع اتاق کودکان از پدر و مادر دارای اهمیت بسیار زیادی است. اما شاید این سوال برای شما نیز پیش بیاید که این کار باید به چه روشی صورت گیرد؟
راه های جداسازی اتاق کودکان از پدر و مادر
اگر کودک شما نیز هیچ علاقه ای به جدا شدن از شما را ندارد و این مشکل در خانه شما به معضلی غیرقابل حل تبدیل شده است، فکر می کنیم استفاده از یک یا چندین مورد از موارد زیر بتواند به شما در حل این مشکل راهنمایی های زیادی بکند:
- تقویت استقلال در کودک: زمانی که کودک شما احساس کند که برای انجام اکثر فعالیت های روزانه اش به کمک شما نیاز ندارد و یا این که این نیاز کمتر شده است، خود به خود این درخواست را از شما می کند تا اتاق مخصوص به خودش را داشته باشد. سعی کنید تا جایی که می تواند باعث افزایش روحیه تصمیم گیری و استقلال طلبی کودک خود شوید تا در آینده نیز به فردی مستقل و ماجراجو تبدیل شود نه یک فرد ترسو که از انجام بسیاری از فعالیت ها واهمه دارد.
به طور مثال، سعی کنید تا نظر او را در مورد همه مسائل کوچک و بزرگ بپرسید تا او نیز احساس کند که حرف هایش اهمیت دارد و شنیده می شود.
- چینش اتاق کودک باب میل او:
تصور کنید که اتاق فرزند او را مطابق با شخصیت کارتونی مورد علاقه او هماهنگ کنید! مگر می شود کودک شما به دلیل عشق و علاقه ای که به آن دارد، تصمیم به خوابیدن در اتاق خودش را نگیرد. اگر اتاق کودک خود را طوری طراحی کنید که محتوا و دکوراسیون آن کودک را به سمت خود جلب کند، آن گاه می توانید به راحتی او را از خود جدا کنید، بدون آن که نگران ناراحت و یا مضطرب شدن او باشید.
- پرهیز از خشونت: در این مسیر، به هیچ وجه از خشونت بهره نگیرید. فرزند شما نباید احساس کند که مجبور به رفتن از اتاق شما است. باید با آرامش و تکنیک های مختلف روانشناسی، او را به سمتی هدایت کنید که خودش با غرور و افتخار از شما درخواست جدا شدن اتاق ها را بکند. سعی کنید هر روز از مزیت های داشتن اتاق جدا برای او صحبت کنید و او را به امتحان کردن آن تشویق کنید.
- پیروی از یک برنامه مشخص:
عجله نکنید! سعی نکنید این مسیر را یک روزه طی کنید. برنامه ای دقیق و آهسته و پیوسته بچینید و از آن برنامه پیروی کنید. به طور مثال، در هفته اول فقط از او بخواهید تا یک روز در هفته را در اتاق خودش بخوابد و به اصطلاح فقط آن را تجربه کند. سپس، با گذشت زمان و افزایش قدرت تصمیم گیری او، این میزان به هفته ای دو بار افزایش دهید و همین روند را ادامه دهید تا به جایی برسد که همیشه در اتاق خودش بخوابد.
- خوابیدن در اتاق کودک: